Er is een tijd van komen en een tijd van gaan
Blijf op de hoogte en volg Rianne en Matthijs
07 Maart 2015 | India, Anchal
We zijn nu meer dan twee maandenop deze school en het grootste gedeelte van het lesgeven ligt al achter ons. Vorige week vrijdag was de laatste lesdag voor de leerlingen, komende maand hebben zij alleen nog examens. Wij gaan in maart rondreizen in Zuid-India en komen in april weer terug om drie weken summerclasses te geven. We hebben heel wat leerlingen enthousiast gemaakt om in de zomervakantie met ons te sporten en te leren. De laatste middag was een dag om niet te vergeten. Heel veel kinderen hadden snoepjes mee en wij hebben zo’n 300 snoepjes van kinderen gekregen. Het leek wel Sint-Maarten. Zoals veel van jullie weten ben ik niet goed in afscheid nemen, dus ik moest mij groot houden, om niet bij de leerlingen in de buurt te huilen.
Deze maand is het ook tijd voor afscheidsfeestjes. Drie weken geleden hadden we van de examenklassen een feestje. Verder denk ik bij een afscheidsfeestje aan muziek, lachen en dansen. Dit ligt hier heel anders. Dit bestond zoals gewoonlijk eerst uit twee uur lang saaie speeches van alle berlangrijke mensen. Matthijs en ik worden hier elke keer weer van bewust dat wij zijn opgevoed met het idee “ iedereen is gelijk”. Dit wordt hier total niet gedacht. Als je een geode opleiding hebt, rijke ouders of iets anders met prestige ben je meer waard dan anderen. Wij als blanke zijn “natuurlijk” ook heel bijzonder! Zo bijzonder dat ik twee weken geleden ut mijn klaslokaal werd gesleurd om bij de Internationale school te komen. Hier kom ik elke dag wel een uurtje, maar alleen als ik geen les heb. Ik moest zogenaamd lesgeven, maar dat was alleen voor de foto. Nu sta ik enorm groot op een reclamebord om nieuwe studenten te werfen. De ouders zullen terleurgesteld zijn als ze hun kind op school hebben gezet en die witte juf is er niet...
Plezier maken zijn ze op deze school niet zo goed in, terwijl ik dit naast studie toch ook belangrijk vindt. Op feestjes springt niemand uit de band, want dan is er geen dicisipine. Meisjes heb ik nog nooit voluit horen lachen en alles waarbij je plezier kan maken is verboden. Mobiele telefoons, muziek en zelfs een onschuldig kaartspel is hier verboden! Het was voor ons ook geen verrassing dat drank en drugs een taboe is. Vorige weekend hebben we een dagje strand en een dierentuin bezocht (met echte tijgers!) waarbij we ’s avonds een biertje hebben gedronken. Hier zijn cafe’s alleen zichtbaar via een klein bordje. Om er te komen moet je 200 meter door een smal steegje, vijf hoekjes om en dan kom je bij een deur. Wanneer je de deur opendoet kom je in een donker hol met dertig mannen aan het bier. Het is zo donker zodat de kans klein is dat je herkent wordt door een bekende. Als iemand erachter komt, wordt je waarschijnlijk verstoten door je familie. Aan wiet moet je helemaal niet denken, want dan wordt je levenslang in de gevangenis gestopt. Maar veel mensen nemen dit risico toch, de jongens op onze school van achttien hebben het tenminste een keer geprobeert.
Deze maand is het ook tijd voor afscheidsfeestjes. Drie weken geleden hadden we van de examenklassen een feestje. Verder denk ik bij een afscheidsfeestje aan muziek, lachen en dansen. Dit ligt hier heel anders. Dit bestond zoals gewoonlijk eerst uit twee uur lang saaie speeches van alle berlangrijke mensen. Matthijs en ik worden hier elke keer weer van bewust dat wij zijn opgevoed met het idee “ iedereen is gelijk”. Dit wordt hier total niet gedacht. Als je een geode opleiding hebt, rijke ouders of iets anders met prestige ben je meer waard dan anderen. Wij als blanke zijn “natuurlijk” ook heel bijzonder! Zo bijzonder dat ik twee weken geleden ut mijn klaslokaal werd gesleurd om bij de Internationale school te komen. Hier kom ik elke dag wel een uurtje, maar alleen als ik geen les heb. Ik moest zogenaamd lesgeven, maar dat was alleen voor de foto. Nu sta ik enorm groot op een reclamebord om nieuwe studenten te werfen. De ouders zullen terleurgesteld zijn als ze hun kind op school hebben gezet en die witte juf is er niet...
Plezier maken zijn ze op deze school niet zo goed in, terwijl ik dit naast studie toch ook belangrijk vindt. Op feestjes springt niemand uit de band, want dan is er geen dicisipine. Meisjes heb ik nog nooit voluit horen lachen en alles waarbij je plezier kan maken is verboden. Mobiele telefoons, muziek en zelfs een onschuldig kaartspel is hier verboden! Het was voor ons ook geen verrassing dat drank en drugs een taboe is. Vorige weekend hebben we een dagje strand en een dierentuin bezocht (met echte tijgers!) waarbij we ’s avonds een biertje hebben gedronken. Hier zijn cafe’s alleen zichtbaar via een klein bordje. Om er te komen moet je 200 meter door een smal steegje, vijf hoekjes om en dan kom je bij een deur. Wanneer je de deur opendoet kom je in een donker hol met dertig mannen aan het bier. Het is zo donker zodat de kans klein is dat je herkent wordt door een bekende. Als iemand erachter komt, wordt je waarschijnlijk verstoten door je familie. Aan wiet moet je helemaal niet denken, want dan wordt je levenslang in de gevangenis gestopt. Maar veel mensen nemen dit risico toch, de jongens op onze school van achttien hebben het tenminste een keer geprobeert.
-
07 Maart 2015 - 16:06
Karen:
Wat weer een mooi verhaal meid!
Apart hoe de regels omtrent drank en drugs per land en zelfs regio kunnen verschillen. Er was pas geleden nog en bericht over op het nieuws, meer in relatie met Amerika en de aparte deelstaten.
Laat geen misbruik van je maken hè ;)
Wel een erg mooie foto met dat reclamebord. Jammer dat ze ouders zo een ander beeld voorhouden... of zijn jullie van plan nog veel langer te blijven??? ;)
In ieder geval nog heel erg veel plezier tijdens het rondreizen en de summerclasses!
Doe Matthijs de groetjes!
xxx
Karen -
07 Maart 2015 - 23:10
Mama:
Wat mogen we ons gelukkig spreken dat vrijheid een gewoon iets is. En dat plezier hebben, en lol maken het leven een stuk makkelijker maakt. Lieve Rianne en Matthijs geniet straks lekker van de rondreis, en hopelijk spreken we elkaar weer snel. Dikke knuffel mama
-
11 Maart 2015 - 01:17
Gerrie Peters:
Wat een leesplezier toch weer voor mij, ik geniet daar elke keer weer van !
Geweldige foto's in mooie traditionele kleding.
Geniet van jullie rondreis, en vol verwachting kijk ik uit naar het volgende verslag.
Liefs van ons xx Gerrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
