De mooiste dag van je leven?
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne en Matthijs
13 April 2011 | Zambia, Lusaka
Je zou denken dat met iemand trouwen de mooiste dag van je leven is, in de Nederlandse traditie tenminste. Hier is dat toch een beetje anders hebben we afgelopen week gezien. Donderdagavond mochten we een Zambiaanse “vrijgezellenfeest” vergezellen. Hierbij waren alle vrouwen uitgenodigd en moesten zij de bruid leren hoe je met een man om moet gaan. Het begon een beetje saai, maar later keken we onze ogen uit. Het is toch vreemd om te zien hoe een half ontblote bruid een beetje zit te rollenbollen met een andere vrouw terwijl de gasten zingend en klappend rond hen heen staan te dansen. De precieze details vertel ik wel voor de mensen die er behoefte aan hebben…
Zondagmiddag was het officiële gedeelte. Om een uur of tien (Afrikaanse stijl, dus het werd al snel 11 uur) hebben we de zaal schoongemaakt en klaargemaakt voor het feest. Er liepen mannen rond met koelkasten, pannen en tosti-ijzers waarvan wij dachten “wat gaan ze daar allemaal mee doen?” Maar ook dat is hier traditie, de bruid krijgt haar hele uitzet als cadeau van de gasten. De gasten moeten 50.000 kwatcha betalen , wat gelijk staat aan 7,50, voor het feest en de cadeaus. Op zich wel een handig systeem, want je weet zeker dat je geen tien waterkokers krijgt. De bruid kwam in een stoet van dansende vrouwen binnen. Wij als comité hadden een dansje ingestudeerd en in onze dezelfde kleren zag dat er prachtig uit. De bruid moet een tijdje op de grond met een doek over haar hoofd op zitten totdat ze werd onthult aan haar toekomstige man. Hij kwam met eenzelfde stoet binnen en gaf de bruid bloemen. De doek werd van haar hoofd getrokken en er werd keihard gejoeld. Toen was het moment van het kussen. In Nederland ben ik gewend dat de bruidegom vol overgave de bruid kust en de bruid ontzettend blij is. Dat was hier wel anders, en dat is een understatement. De man keek niet echt vrolijk en de bruid draaide haar hoofd weg en leek in tranen uit te kunnen barsten. Niet echt een happy day!
Binnenkort nieuwe verhalen, want ik ga een paar weken reizen.
Zondagmiddag was het officiële gedeelte. Om een uur of tien (Afrikaanse stijl, dus het werd al snel 11 uur) hebben we de zaal schoongemaakt en klaargemaakt voor het feest. Er liepen mannen rond met koelkasten, pannen en tosti-ijzers waarvan wij dachten “wat gaan ze daar allemaal mee doen?” Maar ook dat is hier traditie, de bruid krijgt haar hele uitzet als cadeau van de gasten. De gasten moeten 50.000 kwatcha betalen , wat gelijk staat aan 7,50, voor het feest en de cadeaus. Op zich wel een handig systeem, want je weet zeker dat je geen tien waterkokers krijgt. De bruid kwam in een stoet van dansende vrouwen binnen. Wij als comité hadden een dansje ingestudeerd en in onze dezelfde kleren zag dat er prachtig uit. De bruid moet een tijdje op de grond met een doek over haar hoofd op zitten totdat ze werd onthult aan haar toekomstige man. Hij kwam met eenzelfde stoet binnen en gaf de bruid bloemen. De doek werd van haar hoofd getrokken en er werd keihard gejoeld. Toen was het moment van het kussen. In Nederland ben ik gewend dat de bruidegom vol overgave de bruid kust en de bruid ontzettend blij is. Dat was hier wel anders, en dat is een understatement. De man keek niet echt vrolijk en de bruid draaide haar hoofd weg en leek in tranen uit te kunnen barsten. Niet echt een happy day!
Binnenkort nieuwe verhalen, want ik ga een paar weken reizen.
-
13 April 2011 - 20:10
Saskia:
Hoi Rianne, die details vertel je maar eens uitgebreid als je weer terug bent hoor. :)
Veel plezier op reis, pas goed op jullie zelf en kijk je ogen uit. Dan kun je ons daarna een prachtig verslag schrijven. ;) -
13 April 2011 - 21:23
Nina:
Hahaha, hopelijk is het geen standaard praktijk dat de bruid en bruidegom weinig chemie hebben! Ben zeer benieuwd wat je zoal hebt 'bijgeleerd!' xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
